คงต้องย้อนหลังกลับไปประมาณปี 2538 สมัยนั้นข้าพเจ้ายังทำงานอยู่ในโรงงานอุตสาหกรรมแห่งหนึ่งในจังหวัดสระบุรี วันหนึ่งมีรุ่นน้องที่เรียนจบมาจากมหาวิทยาลัยเดียวกันกับข้าพเจ้าได้โทรศัพท์มาพูดคุยด้วยตามปกติ แต่ในครั้งนี้มีหัวข้อสนทนาที่พิเศษออกไปกว่าที่เคยพูดคุยกัน.โดยน้องผู้นี้ได้ขอนัดพบกับข้าพเจ้าตอนหลังเลิกงานแล้ว ซึ่งเป็นเวลาที่สะดวกในการที่จะพูดคุยกันเป็นอย่างยิ่ง เพราะไม่ต้องพะวงเรื่องงานแล้ว
เมื่อถึงเวลานัดหมายและได้พบกัน ณ ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่งแล้ว น้อง
เขาก็เริ่มเข้าสู่ประเด็นที่ต้องการจะพูดคุยทันที่ เนื่องจากข้าพเจ้ากับน้องก็มีความสนิทสนมกันในฐานะ
รุ่นพี่รุ่นน้องจากสถาบันเดียวกันอยู่แล้ว
น้อง: พี่น้องมีข่าวดีจะมาบอกค่ะ
ข้าพเจ้า: ข่าวดีอะไรเหรอ?
น้อง: ตอนนี้มีบุญใหญ่ได้เกิดขึ้นแล้วจึงนึกถึงพี่ขึ้นมา เพราะไม่อยากให้พี่ตกบุญนี้ค่ะ
ข้าพเจ้า: บุญใหญ่อะไรเหรอ ไหนลองบอกมาให้ฟังหน่อยซิ
น้อง: ที่วัดพระธรรมกายกำลังจะสร้างมหาธรรมกายเจดีย์ค่ะ
ข้าพเจ้า: (ยังทำหน้างงๆ) ไหนลองขยายความหน่อยซิ
น้อง: มหาธรรมกายเจดีย์เป็นเจดีย์ที่จะมีพระพุทธรูปประดิษฐานทั้งภายนอกและภายในรวม 1 ล้านองค์
เพื่อเป็นศูนย์รวมจิตใจของชาวพุทธทั่วทั้งโลก
ข้าพเจ้า: แล้วยังไงเหรอ (ก็ยังงงๆ อยู่)
น้อง: วันนี้น้องเลยอยากจะมาชวนพี่สร้างองค์ธรรมกายประจำตัวสักองค์ จารึกชื่อที่ฐานองค์พระได้ด้วย
แต่องค์พระนี้จะไม่ได้ให้พี่นำกลับไปบูชาที่บ้านนะคะ เพราะองค์พระของพี่จะถูกติดตั้งไว้ที่ภายนอก
ของมหาธรรมกายเจดีย์เพื่อให้สาธุชนที่มาวัดพระธรรมกายได้กราบไหว้ ซึ่งพี่ก็จะได้บุญทุกครั้ง
ที่มีสาธุชนจากทุกสารทิศ ทั้งภายในและต่างประเทศ เดินทางมาเยี่ยมชมวัดพระธรรมกายและก็
ต้องมา ณ สถานที่เจดีย์นี้ด้วย เพราะถือว่าเป็นศูนย์รวมจิตใจของชาวพุทธต่อไปในอนาคต
ข้าพเจ้า: แล้วถ้าพี่จะสร้างองค์พระธรรมกายประจำตัวบ้างต้องร่วมบุญเท่าไหร่ล่ะ
น้อง: องค์ละ 10,000 บาทค่ะ ซึ่งองค์พระนี้จะมีอายุอยู่คงทนเป็น 1,000 ปีเลยนะคะ เพราะตัวองค์พระ
ทำมาจากวัสดุ ซิลิคอน- บรอนซ์ จากประเทศญี่ปุ่น นอกจากนั้นผิวขององค์พระยังจะถูกเคลือบ
ด้วยทองคำบริสุทธิ์อีกด้วย เพื่อให้มีความสวยงามและคงทนมากยิ่งขึ้นอีก
ข้าพเจ้า: (คิดอยู่ครู่หนึ่ง 1-2 นาที) แล้วก็ตอบตกลงที่จะร่วมบุญสร้างองค์พระธรรมกายประจำตัว 1 องค์
น้อง: (น้องเขาพูดขึ้นมาด้วยความตื่นเต้นระคนประหลาดใจว่า) หา...พี่ตัดสินใจทำเลยเหรอ น้องเพิ่งพูด
ชวนพี่เป็นครั้งแรกเท่านั้นเอง กับคนอื่นๆ ที่เคยไปบอกบุญนี้มา บางคนพูดเป็นสิบๆ ครั้งก็ยังบอก
ว่าขอตัดสินใจก่อนนะ หรือบางคนก็ปฏิเสธออกมาเลย พี่นี่มีบุญมากเลยนะคะเนี่ย
ข้าพเจ้า: องค์ละ 10,000 บาท ก็ไม่ได้ถูกนะ (เมื่อ 20 ปีที่แล้ว เงินเดือนประมาณ 40,000 บาท) แต่อยู่ให้
สาธุชนได้กราบไหว้นานเป็น 1,000 ปี ก็ถือว่าไม่แพงนะ สามารถตัดความตระหนี่จากใจได้ เพราะ
อยากมีส่วนในบุญครั้งนี้ และคงเป็นเพราะมีสายบุญกับพระเดชพระคุณหลวงพ่อธัมมชโยก็ได้นะ
จากนั้นข้าพเจ้าก็ได้มีโอกาสมาวัดพระธรรมกายเป็นครั้งแรก ในวัน
วิสาขบูชา ปป 2538 เพื่อมาร่วมพิธีหล่อองค์พระธรรมกายประจำตัวซึ่งถือว่าเป็นพิธีหล่อครั้งแรกด้วย
หลังจากนั้นเป็นต้นมา ข้าพเจ้าก็ได้มีโอกาสมาร่วมสร้างบารมีกับพระเดชพระคุณหลวงพ่อธัมมชโยและ
กับวัดพระธรรมกายอย่างสม่ำเสมอมาตราบกระทั่งจนถึงปัจจุบัน ซึ่งคิดเป็นเวลากว่า 20 ปีแล้ว และด้วย
การฟังคำสอนของพระเดชพระคุณหลวงพ่อธัมมชโย อย่างต่อเนื่องมาตลอด จนนานวันเข้าทำให้ข้าพเจ้าค่อยๆ ซึมซับธรรมะขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้าและน้อมนำมาปฏิบัติในชีวิตประจำวัน และที่วัดพระธรรมกาย โดยการสอนของพระเดชพระคุณหลวงพ่อธัมมชโยนี้เอง ทำให้ข้าพเจ้าสามารถเข้าใจว่า คนเรานั้นเกิดมาทำนิพพานให้แจ้ง แสวงบุญ สร้างบารมี ได้รู้จักการทำทาน รักษาศีล และเจริญสมาธิภาวนา โดยสามารถรักษาศีล 5 เป็นปกติในวันธรรมดา ส่วนทุกวันพระก็เพิ่มเป็นรักษาศีล 8 มาอย่างต่อ
เนื่องนานนับ 10 ปี ในขณะที่เพื่อนๆ และผู้คนรอบข้างส่วนใหญ่ ยังไม่สามารถรักษาศีล 5 กันได้เลย
ซึ่งถือว่า คนเหล่านั้นยังดำเนินชีวิตด้วยความประมาทอยู่มากทีเดียว แต่ผมถือว่า รอดตัวไปเปราะหนึ่ง
แล้ว ที่สามารถดำเนินชีวิตด้วยความไม่ประมาทได้แล้วระดับหนึ่ง ซึ่งต้องขอนอบน้อมกราบขอบพระคุณ
พระเดชพระคุณหลวงพ่อธัมมชโย ที่ท่านได้เมตตาอบรมสั่งสอนให้ดำเนินชีวิตอยู่บนหนทางที่ถูกต้อง
ตามความเป็นจริง ช่วยปลูกฝังสัมมาทิฏฐิให้บังเกิดขึ้นแก่ข้าพเจ้ามาตราบกระทั่งถึงทุกวันนี้และจะคงอยู่
เช่นนี้ตลอดไปจวบจนชีวิตจะหาไม่
ขอนอบน้อมกราบบูชาธรรมพระเดชพระคุณหลวงพ่อธัมมชโยด้วยความเคารพเลื่อมใสยิ่ง....
